  |
 |
||||||
| LOKOMOTYWY PKP CARGO |  |
||||||
| spalinowa lokomotywa pasażerska serii SP42 |  |
||||||
| Program
modernizacji obsługi trakcyjnej na PKP zakładał
wycofanie parowozów z pracy liniowej do końca lat
siedemdziesiątych. ABy temu podołać, konieczne było
pilne opracowanie i wdrożenie do produkcji pasażerskiej
lokomotywy spalinowej (ruch towarowy miał być
powierzony seriom ST43 i ST44, natomiast w trakcji
elektrycznej pracę przewozową zagwarantować miały
EU07 i ET22). Pociągi dalekobieżne miały zostać
przejęte przez lokomotywy SP45, które na PKP zaczęły
się pojawiać w 1970 roku, natomiast do rozwiązania
pozostawała kwestia lokalnych pociągów pasażerskich,
do tej pory obsługiwanych kilkunastoma seriami lokomotyw
parowych. W 1970 roku opracowano w chrzanowskim "Fabloku" modernizację lokomotywy 6D, zakładającą montaż w krótszym przedziale maszynowym automatycznego wysokosprawnego (80%) kotła parowego WB5 produkcji Zakładów Przemysłowych w Brzegu, wraz z instalacją dodatkowego komina na dachu lokomotywy. Pierwsze egzemplarze SP42 trafiły w 1970 roku do lokomotywowni Wrocław Główny, a następne do Trzebini Sierszy, Oleśnicy i Legnicy. Ogółem do 1979 roku na PKP dostarczono 269 lokomotyw SP42. Ambitny plan modernizacji trakcji nie został zrealizowany - parowozy ostatecznie zakończyły planową służbę dopiero w połowie lat 90-tych XX wieku, stanowiąc pod tym względem kuriozum na skalę światową. Natomiast lokomotywy SP42 stanowią obecnie jedyną serię pojazdów trakcji spalinowej, posiadającą ogrzewanie parowe wagonów pasażerskich (po ostatecznej likwidacji serii SP45 w 1999 roku). Brak środków finansowych zmusił PKP do zaprzestania modernizacji serii SP42 na ogrzewanie elektryczne i ponowne skierowanie do napraw rewizyjnych kilkunastu egzemplarzy tej serii w 2001 roku.
Podstawowe dane techniczne:
|
 (C) SMTS |
||||||
| POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ |
